Michał Kasprzyk

Problem dotyczy Gratyfikanta GT w wersji 1.78 HF4 ale też wcześniejszych Pracownik zatrudniony od 12.06.2023 na UoP chorował w m-cu 09.2023 (08.09.2023-22.09.2023 = 15 dni kalendarzowych (11 dni roboczych). W m-cu 09.2023 wg harmonogramu do przepracowania było 168 godzin tj. 21 dni Pracownik przepracował w tym m-cu tj. w 09.2023 10 z 21 dni roboczych (dni urlopu traktujemy na równi z dniami przepracowanymi) czyli mniej niż połowę obowiązującego czasu pracy Przepisy wskazują, że: „Jeśli w którymś z miesięcy poprzedzających powstanie niezdolności do pracy pracownik z przyczyn usprawiedliwionych przepracował: mniej niż połowę obowiązującego go czasu pracy, to wynagrodzenie za ten miesiąc podlega wyłączeniu z podstawy wymiaru wynagrodzenia chorobowego, co najmniej połowę obowiązującego go czasu pracy, to wynagrodzenie za ten miesiąc przed wliczeniem do podstawy wymiaru podlega uzupełnieniu według zasad określonych w art. 37 ust. 2 ustawy zasiłkowej.” A mimo to w podstawie chorobowego za m-c 01.2024 (eZLA 03-03.01.24) program uwzględnia wynagrodzenie za 09.2023, zamiast je wyłączyć.

Gdy zaewidencjonuję u pracownika w czasie pracy nieobecność tj. urlop z powodu siły wyższej lub urlop opiekuńczy to Gratyfikant nie może wygenerować dla tego pracownika wypłaty, pojawia się informacja „nieokreślony błąd”. W umowie w zakładce czas pracy mam zaznaczone „naliczaj wynagrodzenie urlopowe/nieobecność płatną”, a w parametrach Gratyfikanta włączoną opcję „naliczaj nieobecności płatne”. G

Zleceniobiorca podlegający składkom ZUS, w tym dobrowolnej chorobowej, przebywał na zwolnieniu lekarskim w okresie wyczekiwania, w jaki sposób mogę wprowadzić do ewidencji nieobecność usprawiedliwioną niepłatną z kodem 151 aby nieobecność była wykazana w raporcie RSA do ZUS?

Jeżeli mamy rozliczenie pracy zdalnej w wartości dziennej to jak ustawić to w programie? Aby naliczało za każdy dzień pracy zdalnej, a gdy np. występuje urlop wypoczynkowy to tego dnia nie uwzględnia w wypłacie ryczałtu?

Dzień dobry, Zgłaszam błąd programu polegający na tym, ze program nie uwzględnia w PIT-11 zaliczek na podatek dochodowy od zasiłku chorobowego pracownicy uzyskanego przed ukończeniem przez nią 26 r. ż. Jak wiemy, na podstawie aktualnie obowiązujących przepisów wynagrodzenie pracowników do ukończenia przez nich 26 r. ż. Jest zwolnione z opodatkowania: Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148 updof, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są otrzymane przez podatnika do ukończenia 26 roku życia przychody: a) ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, b) z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8 updof, c) z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej, o której mowa w przepisach ustawy o praktykach absolwenckich, d) z tytułu odbywania stażu uczniowskiego, o którym mowa w art. 121a ustawy - Prawo oświatowe, e) z zasiłku macierzyńskiego, o którym mowa w ustawie o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa. Zwolnienie to jest limitowane. Obejmuje ono wspomniane przychody do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Czyli, jak wynika z powyższego, w odniesieniu do pracownika zwolnienie to obejmuje wyłącznie „przychody ze stosunku pracy”, natomiast zasiłek chorobowy wypłacany osobie do 26 r. ż. jest opodatkowany: Do limitu przychodów objętych ulgą dla młodych nie wlicza się wartości wypłaconego pracownikowi zasiłku chorobowego. Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 148 updof, ulga dla młodych polega na zwolnieniu od podatku dochodowego przychodów: ze stosunku pracy (stosunku służbowego, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy) w rozumieniu art. 12 ust. 1 updof. Z zastosowaniem powyższych zasad/przepisów były dokonywany wypłaty wynagrodzeń. Niemniej jednak, w przypadku pracownicy, której powyższe dotyczy, a która w trakcie roku ukończyła 26 r.ż. program Gratyfikant pomimo prawidłowego naliczenia wynagrodzeń za poszczególne m-ce roku, jak i prawidłowych danych w karcie wynagrodzeń czy w zestawieniu wypłat tej pracownicy, z których wynika, ze podatek naliczony i odprowadzony do US wynosi 1599 zł, w PIT-11 uwzględnia tylko kwotę 930,00-czyli ten podatek, który został naliczony od wynagrodzeń/zasiłów wypłaconych pracownicy za okres po ukończeniu 26 lat, nie beirze natomiast pod uwagę podatku od zasiłku chorobowego wypłaconego jej przed ukończeniem 26 lat, który mimo tego wieku podlega opodatkowaniu. I tak: - wypłata za m-c 04.2022 dnia 10.05.2022 (wynagrodzenie chorobowe nieopodatkowane + zasiłek chorobowy opodatkowany (podatek akurat ze względu na niską wartość zasiłku wyniósł 0,00) - wypłata za m-c 05.2022 dnia 10.06.2022 (sam tylko zasiłek chorobowy: 4870,72 czyli 4871 x 17% - 425,00 (kwota zmniejszająca) = 403 zł) – nieuwzględnione w PIT-11 - wypłata za m-c 06.2022 dnia 08.07.2022 (sam tylko zasiłek chorobowy: 4713,60 czyli 4714 x 12% - 300,00 (kwota zmniejszająca) = 266 zł) – nieuwzględnione w PIT-11 Kolejne wypłaty są już po ukończeniu 26 r.ż. czyli w całości opodatkowane i tutaj jest OK. Reasumując zamiast uwzględnić w PIT-11 kwotę podatku = 1599,00, GT wykazuje kwotę 930,00 (czyli 1599,00-403-266=930).

W wersji Gratyfikanta 1.70 HF3 zaliczka na podatek powinna być obliczona na rok 2021 i 2022, zgodnie z rozporządzeniem z dnia 07.01.2022 r., natomiast napotkaliśmy poniższy błąd. Osoby mają tą samą podstawę – 7000 zł brutto KUP – 250 zł Obie osoby zrezygnowały z ulgi dla klasy średniej A wartość zaliczki u tych osób się różni. Znacznik „stosuj odraczanie poboru zaliczki” jest zaznaczony w umowach pracowników. Czy ktoś spotkał się z tym błędem?

W UoP pracownik ma zaznaczone UCZEŃ, w stałych płacowych też jest zaznaczone. A mimo to źle liczy wynagrodzenie chorobowe tzn. z uzupełnieniem do stawki wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę tj. z kwoty 2800,00 brutto, chociaż zgodnie z przepisami: “Zasady ustalania podstawy wymiaru świadczeń chorobowych przysługujących pracownikom młodocianym są identyczne, jak w przypadku pozostałych pracowników. Jedyna różnica polega na tym, że dla pracowników młodocianych nie ma gwarancji najniższej podstawy wymiaru zasiłku.” “Ustawodawca dodatkowo zastrzegł, iż podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia. W 2018 r. ta najniższa podstawa świadczenia chorobowego wynosi 1.812,09 zł, tj. 2.100 zł - 2.100 zł × 13,71% = 1.812,09 zł. Gwarancji tej nie stosuje się jednak do ubezpieczonych będących pracownikami, do których wynagrodzenia nie mają zastosowania przepisy ustawy o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (art. 45 ustawy zasiłkowej), a więc m.in. do pracowników młodocianych.”